Kitap, edebiyatımızın ilham kaynağıAbdülhak Şinasi Hisar’ın eşsiz gözlemciliği ve duygusal kalemi ile satırlara aktardığı yazıların; titizlikle hazırlanmış ve periyoda ilişkin fotoğraflarla zenginleştirilmiş kapsamlı bir derlemesi.

Boğaziçi’nin perili bir diyar olduğuna inanan Abdülhak Şinasi Hisar, 2 Haziran 1931’de yayımlanan “Edebiyat ve Turizm” başlıklı yazısının açılışını şu cümlelerle yapmış: “Tabiatı ve görüntüsü prestijiyle, dünyanın en hoş ve tarihî yapıtları prestijiyle en güçlü kentlerinden birinde yaşıyoruz. İstanbul sözü insanların başında bir hülya üzere dönüyor.” İstanbul sözü bugün başımızda bir hülya üzere dönüyor hâlâ.

Şüphesiz, her cümlesinde bu kentin seslerini duyurmayı, renklerini tüm canlılığıyla göstermeyi başaran, edebiyatımızın en büyük İstanbul muharrirlerinden biri Hisar. Bir Boğaziçi yalısı müzesi hayaliyle yaşayıp giden, gerçek bir İstanbul aşığı.

Dönemin İstanbul görsellerinin eşlik ettiği İstanbul ve Boğaziçi Yazıları’ndaki metinler onun çocukluğundan, seyretmeye doyamadığı kentin kendi ruhunda uyandırdığı hislerden, kent mirası üzerine hem bir vatandaş hem de bir aydın olarak ürettiği fikirlerinden izler taşıyor.

DÖRT GEÇMİŞ VAKİT HİKAYESİ

Kitabın birinci kısmı Hisar’ın İstanbul ve Boğaziçi yazılarının bir derlemesinden, ikinci kısmı vaktinde mecmualarda yayınlanan ve daha sonra kitaplarına birtakım değişikliklerle alınan yazılarından üçüncü kısmıysa dört Geçmiş Vakit Öyküsü’nden oluşuyor.

Edebiyatımızın usta kalemlerinden olan Abdülhak Şinasi Hisar’ın yeni kitaplarının yayınlamasıyla birlikte, müellifin biz okurlarına armağanıdır adeta. İstanbul’u en düzgün anlatan muharrirlerin başında gelen Hisar’ın külliyatı, büyümeye devam ediyor.

Sayfa: 232

ABDÜLHAK ŞİNASİ HİSAR

Abdülhak Şinasi’nin babası, devrinin özel hikayecilerinden Mahmud Celaleddin Bey idi ve oğlunun kültürlü bir edebiyatçı olmasını istiyordu. Bu sebepten oğluna, hayranı olduğu Şinasi ve Abdülhak Hamid’in isimlerinin bir sentezi olan “Abdülhak Şinasi” ismini verdi. Abdülhak Şinasi de, tıpkı babasının istediği üzere kültürlü bir edebiyatçı oldu.

Bugün ise bu özel adamın mevt yıl dönümü. Kendisini hakkında bilgiler ve yapıtlarıyla anıyoruz…

Abdülhak Şinasi’nin çocukluğu, Rumelihisarı, Büyükada ve Çamlıca’da geçti. Anne ve babası tarafından dedeleri, Osmanlı bürokrasisi ve askeriye sınıfının seçkin mevkilerinde bulunmuş, kültürlü insanlardı.

BAKANLIK MİSYONUNDA BULUNDU

1898’de Galatasaray Sultanisi’ne girdi. 1905’te de ailesine haber vermeden Sultani’den ayrılarak Paris’e gitti. Paris’te, Prens Sabahattin, Yahya Kemal Beyatlı, Ahmet Rıza Bey ve Dr. Nihat Reşat Belger ile sık sık görüşerek dostluklarını perçinledi.

II. Meşrutiyet’in ilanından sonra Türkiye’ye döndü. Döndükten sonra Osmanlı Bankası’nda, Fransız ve Alman şirketlerinde çalıştı. 1981’den sonra ise Ankara’ya yerleşerek Dışişleri Bakanlığı’nda vazife aldı.

Edebiyata, Mütareke yıllarında Dergâh ve Yarın dergilerindeki şiirleri, kitap tanıtım ve tenkit yazılarıyla başladı. 1921’de İleri ve Medeniyet gazetelerindeki yazılarıyla dikkat çekti.

HAYATINI KAYBETTİ…

En kıymetli eseri Fahim Bey ve Biz, CHP Kıssa ve Roman Mükâfatı’nda üçüncülük aldı ve daha sonra Almancaya çevrildi. 1954 – 1957 yılları ortasında Türk Yurdu mecmuasının Genel Yayın Müdürlüğü’nü yürüttü. 3 Mayıs 1963’te Cihangir’deki meskeninde beyin kanaması sebebiyle hayata gözlerini kapadı.