Batman’ın Gercüş ilçesine bağlı Yakıtlı köyünde yaşayan İlhan Çelik, yıllar boyunca köylere seyyar satıcılık yapan babasının müsaadeden giderek, onun vefatının akabinde birebir yolda yürümeye karar verdi. Babasının emanetini sahiplenen Çelik, tam 16 yıldır minibüsüne yüklediği paklık eserleri, atıştırmalıklar, besin ve şekerlemelerle marketi olmayan köyleri karış karış dolaşıyor.
Köylere yalnızca eser değil, sevinç ve umut da götüren Çelik, sıcak gülümsemesi ve samimiyetiyle tanınıyor. Onun minibüsünün sesini duyan çocuklar sevinçle ellerinde kovalarla koşuyor; getirdikleri buğday, arpa, ceviz ya da kuru üzüm karşılığında çikolata, şeker ve meyve suyu alıyorlar. Takas metodunu benimseyen Çelik, para dışında doğal eserlerle de alışveriş yapıyor; bu eserleri ise kendi ailesinin gereksinimlerinde kullanıyor.
“DAYI GEL” DİYEN ÇOCUKLARA KAYITSIZ KALAMIYOR
İlhan Çelik, mesleğini hem geçim hem gönül işi olarak gördüğünü dile getiriyor. Anadolu Ajansı muhabirine konuşan Çelik, şu tabirleri kullandı:
Babamdan bana kalan bu mesleği sürdürüyorum. Köylerde bakkal olmayınca, çocuklar beni görünce seviniyor. Vakit zaman arayıp ‘Dayı, amca gel, sen gelince keyifli oluyoruz’ diyorlar. Kalplerini kıramıyorum, yollara düşüyorum.
Köylülerle kurduğu bu özel bağ sayesinde, yalnızca satıcı değil, köyün bir ferdi üzere görülüyor. Hem çocukların hem de bayanların gereksinimlerini karşılayan minibüsü, adeta taşınabilir bir umut aracı üzere karşılanıyor.
“SEYYAR SATICILAR UNUTULSA DA O KÖYLERİ UNUTMUYOR”
Yüceköy köyü muhtarı Hüseyin Yılmaz da İlhan Çelik’in köy için taşıdığı manası şu sözlerle anlattı:
Eskiden ulaşım sıkıntı olduğu için alışverişi köye gelen seyyar satıcılardan yapardık. O vakitler 5-6 satıcı birebir anda gelirdi. Artık bu meslek neredeyse kayboldu. Lakin İlhan kardeşimiz hâlâ haftada ya da 10 günde bir kesinlikle gelir. Çocuklar onu görünce gözlerinin içi gülüyor. Şeker, çikolata, konut materyalleri alıyorlar. Parası olmayan da badem, mercimek, buğday ya da arpa vererek alışverişini yapabiliyor. Bu, köylü için büyük kolaylık.
“5 KİLO ARPA VERİP ÇİKOLATA ALDIM”
Minibüs yolunu en çok gözleyenler elbette çocuklar. Onlardan biri olan Göknur Yıldız, İlhan Çelik’i ne kadar çok sevdiklerini lisana getirerek, “5 kilo arpa verdim, karşılığında şeker ve çikolata aldım” diyor gülümseyerek.
Her hafta kilometrelerce yol kat eden bu seyyar bakkal, köylerin yalnızca gereksinimlerini değil, gönüllerini de doyuruyor. İlhan Çelik’in kıssası, unutulmaya yüz tutmuş bir mesleğin hala yaşatıldığını ve sevgiyle yapıldığında nasıl kıymetli bir işe dönüştüğünü gösteriyor.
