Elazığ’da göçerlerin günün birinci ışıklarında başlayan mesaileri, gece geç saatlere kadar devam ediyor.
Çadırlarda yaşayan aileler, hayvanları için süreksiz barınaklar inşa ederek, tabiatla iç içe hayat sürüyor.
Sabahları birinci evvel hayvanlarının muhtaçlığını karşılayan, daha sonra kendi gereksinimlerini gideren göçerler, uygun fiyat önermelerine karşın çoban bulamamaktan şikayetçi.
‘100 BİN VERSEK DE GELMİYORLAR’
Merkeze bağlı Üçağaç köyü kırsalında konaklayan ve haziran ayına kadar burada kalacak olan göçerlerden Kazım Koç, bu kaidelerde çalışacak çoban bulmakta zorluk yaşadıklarını söz ederek, “Sabah 6’da kalkıyoruz. Evvel yemleme, sonra onların yavrularını emzirmesi. Tabanları yaşsa kurutuyoruz. Sonra kendi gereksinimlerimize bakıyoruz. Burada elektrik yok. Olsa yeterli olacak. Çocuklarım gelemiyor buraya, yol yok. Hafta sonu gelebiliyorlar.
6’ncı ayın 1’inde buradan kamyonlarla Erzurum’a, Orada da 3 ay kalıp, bu defa yaya olarak tekrar Elazığ’a döneceğiz. Çoban kasveti var. Çoban bulamıyoruz. 100 bin versek de gelmiyorlar. 100 bine bile bulamıyoruz. Çoban düşüncesi çok” diye konuştu.
