İsrail’in politikaları Gazze’de kıtlığı derinleştirdi
İsrail, Gazze’de pakları açlıkla öldürmeye başladı.
Abluka altına aldığı Gazze’de besin girişine müsaade vermeyen İsrail zulmü, tüm dünyanın gündeminde.
Gazze’de tarım savaş nedeniyle sona erdi, balıkçılık ise büsbütün yasaklandı.
Bölgedeki 2.1 milyon insanın neredeyse tüm kalorileri dışarıdan gelmek zorunda.
İsrail, bu gerçekleri bilerek besin girişlerini yıllardır kısıtlıyor.
BM YETERSİZ
2006 yılında periyodun başbakanı Ehud Olmert’in danışmanı, “Filistinlileri diyete sokacağız lakin açlıktan ölmelerine müsaade vermeyeceğiz” demişti.
İki yıl sonra İsrail mahkemesi, bu siyasete ait evrakların kamuoyuna açıklanmasına karar verdi.
İsrail’e bağlı COGAT isimli kurum, 2008 yılında Gazze halkının hayatta kalabilmesi için günlük kişi başı 2.279 kaloriye, yani yaklaşık 1.8 kilogram besine gereksinim duyduğunu hesapladı.
Bugün ise milletlerarası yardım kuruluşları, en az kişi başı günlük 1 kilogramlık besin gönderilmesi daveti yapıyor.
Ancak Gazze bu yaz kıtlığa sürüklenirken, İsrailli yetkililer ya açlığın varlığını reddetti ya da Hamas’ı yardım materyallerine el koymakla suçladı.
Yardımların ulaştırılamamasının sebebi olarak da Birleşmiş Milletler’e ilişkin dağıtım sistemindeki yetersizlikler gösterildi.
KİTLESEL AÇLIK…
İsrail’in kendi dataları ise değişik bir tabloyu ortaya koyuyor. Mart ve Haziran ayları ortasında Gazze’ye yalnızca 56 bin ton besin girişine müsaade verildi. Bu sayı, tıpkı periyotta bölgenin taban gereksiniminin dörtte birinden daha az.
Birleşmiş Milletler dayanaklı uzmanlar, bu durumu “en makûs senaryo” kıtlığı olarak tanımladı. Entegre Besin Güvenliği Evre Sınıflandırması (IPC) raporunda, “gıda teslimatları gereksinimlerin çok altında kaldı” denildi.
Bağımsız uzmanlardan oluşan Kıtlık Kıymetlendirme Komitesi ise İsrail ve ABD dayanaklı Gazze İnsani Yardım Vakfı’nın dağıtım planının bile, ülkü şartlarda uygulansa dahi kitlesel açlığa yol açacağını açıkladı.
Gazze’ye mart ve nisan aylarında hiçbir besin girmedi. Milletlerarası baskıların artmasının akabinde İsrail Başbakanı Netanyahu, mayıs ortasında yardım sevkiyatlarının tekrar başlayacağını açıkladı. Lakin bu yardımların hacmi, yalnızca açlığın biraz yavaşlamasını sağladı; kıtlığı durdurmaya yetmedi.
HAAVDAN BIRAKILAN YARIDMLAR YETERSİZ KALDI
Ocak ve şubat aylarında yapılan kısa periyodik ateşkeste sağlanan yardımlar sayesinde, Gazze açlığın eşiğinden dönmüştü. Lakin akabinde gelen yardımlar hem sayı hem içerik olarak yetersiz kaldı.
Yalnızca savaş devirlerinde orta sıra kullanılan havadan yardım bırakma prosedürü, yine devreye alındı.
Ancak bu metot son derece kıymetli, verimsiz ve bazen de ölümcül. Geçen yıl en az 12 kişi denize düşen yardımları almaya çalışırken boğularak, 5 kişi ise paletlerin üzerine düşmesi sonucu hayatını kaybetti.
İsrail’in datalarına nazaran, savaşın birinci 21 ayında gerçekleştirilen 104 yardım uçuşu, yalnızca 4 günlük besin muhtaçlığını karşılayabildi. Meğer birebir bütçeyle karadan yapılan sevkiyatlarla çok daha fazla besin ulaştırılabilirdi.
Uzmanlara nazaran bu airdrop operasyonları, açlık krizini lojistik bir sorun üzere göstererek, devlet siyasetlerinin üzerini örtmeye yarıyor.
Gazze’ye yardım ulaştırılmasının önündeki tek mahzur, hudut geçişlerinde uygulanan İsrail kısıtlamaları. Bu durum, İngiltere ve ABD üzere müttefik ülkelerin dayanağıyla yürütülüyor.
İsrail merkezli iki insan hakları örgütü bu hafta yayımladıkları raporla, İsrail’in Gazze’de soykırım uyguladığını belirtti. B’tselem, açlığın “resmi ve açıkça ilan edilen” bir devlet siyaseti hâline geldiğini bildirdi.
İsrail hükümeti, Gazze halkının ne kadar kaloriye gereksinimi olduğunu ve içeriye ne kadar besin gönderildiğini biliyor. Fakat son datalar, artık değişik bir matematik yapıldığını gösteriyor.
İsrail’in uyguladığı bu açlık siyaseti, sadece Gazze’deki insanların değil, bu siyasete sessiz kalan müttefiklerinin de sorumluluğunda. Bu insani krizin sorumluluğu öbür bir kuruma yüklenemez.
