Mersin’in Tarsus ilçesinde yaşayan ve dört jenerasyondur çömlekçilik yapan Makal Ailesi, utulmaya yüz tutmuş mesleğin yaşatılması için ağır efor sarf ediyor.
Çömlek sanatının yaşaması için çabaladıklarını belirten Eyüp Makal, “4 jenerasyondur bu sanatla ilgileniyoruz. Çocuklarımı her ne kadar yetiştirmiş olsam da kurs konusunda dertler yaşıyoruz.
1,5 aylık kurs mühletinin yıllık olarak değiştirilmesini ve bu süreçte beşinci jenerasyonun daha faal hale gelip mesleği benimsemesini istiyorum. Hoş kentimizde bu mesleğin bizden sonraki nesillere, hakikat bir mutfaktan aktarılmasını bekliyoruz” dedi.
“SANATA SAHİP ÇIKILSIN”
Behiye Makal da çömlekçiliğin kaybolan meslekler ortasında yer aldığını söyledi.
Behiye Makal, “Genç insanların yetişmesini, kursiyer sayımızın artmasını istiyorum. Bu istikamette takviye, talep ediyorum. Fakat birlik olursak, daha güçlü olabiliriz. Kursiyerlerimiz çömlekçilikten sahiden büyük haz alıyor. Bu yalnızca bir meslek değil, tıpkı vakitte çocuklar için rehabilitasyon kaynağı. Özel çocuklara eğitimler veriyorum, büsbütün istekli olarak.
Bu çocuklar motor maharetlerini kazanıyor ve daha evvel hiç hissetmedikleri hisleri yaşıyorlar. Herkesin bu hissi yaşamasını istiyorum. Okullarda, gerekirse meslek liselerinde ders niteliğinde çömlekçilik modüllerinin eklenmesini talep ediyorum. Ben, babam, ağabeyim ve kardeşim usta öğreticiyiz. Ama bu hususta birçok zorlukla karşılaşıyoruz.
Halk eğitim merkezlerinde etkin olarak kurs veriyoruz. Fakat bu kurs mühleti 1-1,5 ay ortasında değişiyor ve bu müddette daha çamuru yoğurmayı bile öğretemiyorum. Talebim, kurs mühleti 11 aya çıkarılırsa ve bize takviye sağlanırsa daha fazla kursiyer yetiştirebiliriz.
Şu an gelenler yalnızca hobi emelli iştirak sağlıyor. Lakin kaybolan mesleklerin yok olmasına üzülüyorum. Zira gereğince kursiyer yetiştiremiyoruz. Sanata sahip çıkılsın” diye konuştu.
“ÇÖMLEK YAPARAK ENERJİMİ ATIYORUM”
Çömlek kursu alan ilkokul 3’üncü sınıf öğrencisi Hüsra Şener ise “Burada çömlek yapıyorum ve çok eğleniyorum. Tıpkı vakitte gücümü atıyorum. Bardak yaptım, vazo, kalemlik yaptım. Yaptığım kalemliği öğretmenime, bardağı ise anneme ikram edeceğim” dedi.
En küçük kursiyer, 5 yaşındaki torun Esile Makal ise şunları söyledi: “Çömlek yapıyorum, bardak ve tabak yapıyorum. Çamurla oynamayı çok seviyorum. Bir tane kardeşim var, o da benimle birlikte buraya geliyor. İkimiz de burada doğduk. Kardeşimle birlikte çömlek yapmayı çok seviyorum.”
