Sait Faik Abasıyanık’ın bütün öyküleri tek kitapta toplandı

Türk hikâyeciliğinde yeni yollar açan, sokağın sesini, denizin kokusunu, en sıradan anların içindeki şiirselliği sözlerine işleyen bu büyük muharririn hikayeleri tek kitapta.

Cumhuriyet periyodu edebiyatının usta muharrirlerinden olan Sait Faik’in sevilen hikayelerini artık tek kitapta okuyabileceğiz. Everest Yayınları tarafından titizlikle hazırlana kitabı çok seveceksiniz.

Sait Faik Abasıyanık’ın birinci öyküsü 1929 yılında Milliyet Gazetesi’nde yayımlandı. Bugün, neredeyse yüz sene sonra, o bir başlangıç noktası, yeniliği müjdeleyen bir kaynak hâlâ.

Tabiata ve beşere bakışta, anlatıcının sesinde, yazar-okur ilgisinde, içerikte ve biçimde klasik Türk öyküsünün o güne dek yürüdüğü yollara alternatif yollar teklif ederek çağdaş kıssanın bu coğrafyadaki temellerini atan Sait Faik Abasıyanık’ın edebiyat tarihimizdeki pozisyonu hiç değişmedi.

YENİ OKUMA TECRÜBESİ

Bir insanı sevmekle başladı her şey, sevmekle devam ediyor. Yakup Çelik’in derlemesiyle müellifin tüm kıssalarının, mecmua ve gazetelerde yayımlanma sıralarına nazaran yer aldığı bu kitap, onun öykü çizgisindeki değişimi, Türkçeyi kullanma kademelerini, kıssalarında vakitle değişen temaları ve anlatım tekniklerini ortaya koyan bir okuma tecrübesi vaat ediyor.

Sayfa: 1088

SAİT FAİK ABASIYANIK

Asıl ismi Mehmet Sait’tir. Adapazarı’nın Semerciler Mahallesi’nde, dedesi Seyyid’in konutunda 5 Teşrinisani 1322’de doğdu. Çocukluğunu Adapazarı’nda ve kısmen de babasının vazifesi nedeniyle Karamürsel’de geçirdi. 1913’te Rehber-i Terakkiadlı, yabancı lisanda eğitim veren mahalle mektebinde tahsiline başladı. Rehber-i Terakki’den sonra Adapazarı İdadisi’ne devam etti lakin Yunan işgali münasebetiyle eğitimi kesintiye uğradı.

1924 yılında babası Mehmet Faik Bey’in, konutunu İstanbul’a taşımasıyla İstanbul Sultanisi’ne (İstanbul Erkek Lisesi)kaydoldu. Bir yıl sonra Arapça hocası Salih Bey’in minderine konan bir iğne nedeniyle bütün sınıf cezalandırılınca Bursa Erkek Lisesi’ne gitti. 1928’de mezun oldu.

İpekli Mendil isimli birinci öyküsünü burada yazdı. 1928’in sonunda İstanbul’a dönünce yazma faaliyetlerine yük verdi.İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Lisanı ve Edebiyatı Bölümü’ne kaydoldu. Burada üç yıl eğitim gördü. Fakat, gördüğü derslerin kendisiyle uyuşmadığını hissetti ve eğitimini yarıda bıraktı. Tahsilini yarıda bırakmasının sebeplerinden birisini de Uygurca dersi olarak gösterdi.

UÇURTMALAR

Tahsilini tamamlamak niyetiyle 1930 yılında Fransa’da Grenoble’a gitti. Burada Fransızca öğrenmek gayesiyle bir lisede ve edebiyat eğitimi için bir üniversitede dersler aldı. Fransızcasını ilerletti, Batı edebiyatını daha yakından tanıma imkânı buldu.

Sait Faik, 1934 yılında yurda döndü. Halıcıoğlu’ndaki Ermeni Yetim Mektebi’nde Türkçe dersleri vermek üzere görevlendirildi. Bu işte fakat altı ay çalışabildi, çabucak istifasını verdi. Askeri hastaneden aldığı bir raporla askerlik misyonundan muaf tutuldu.

1936’da ilk kitabı Semaver yayınlandı. 1938 Ekim’inde babasını kaybetti ve kışları Kırağı Sokak’taki konutta, yazları da Burgazada’da annesiyle yaşamaya başladı.

1940 yılında, daha evvel Kurun mecmuasında yayımlanan Çelme isimli öyküsü Varlık’ta tekrar çıkınca, halkı askerlikten soğuttuğu gerekçesiyle hakkında dava açıldı. 1942’de kısa bir müddet (Haber-Akşam Postası’nda muhabir-gazeteci olarak çalıştı.

SAİT FAİK ÖLDÜ

1994’te Medarı Maişet Motoru adlı kitabı, basıldıktan kısa bir müddet sonra toplatıldı. 1945 ortalarında kendisine siroz teşhisi konmasıyla hayatının bundan sonraki devri hastalıkla kendine özgü stilde mücadele ederek geçti. 29 Ocak 1951’de Doktor Kâzım İsmail Gürkan’ın tavsiyesiyle Paris’e gitti. Burada lakin beş gün kalabildi.

Ömrünün son periyotlarında kitaplarının yayımını hızlandırdı. 1953 Mayıs’ında Mark Twain Cemiyeti Onur Üyeliği’ne seçilerek bu ödülü alan birinci Türk müellif oldu. 5 Mayıs 1954’te yemek borusunun kanamasıyla hastaneye kaldırıldı, komaya girdi. 11 Mayıs 1954 tarihinde vefat etti, bir gün sonra Zincirlikuyu Mezarlığı’nda toprağa verildi.